Sumatra 2014
Door: Arnolda van der Kaap
Blijf op de hoogte en volg Arnolda
10 Februari 2015 | Indonesië, Sumatra
G'day mates!
Allereerst moet ik zeggen dat ik net bijna van mijn stoel ben gevallen. 1183 mensen hebben mijn laatste verslag van Maleisie gelezen, WOW! Erg blij om dit te zien voor alle tijd die ik erin stop om deze verslagen te schriven. Je zou ook denken je ben op reis dus je heb alle tijd toch om wat te schrijven? Vergeet niet dat de internetconnectie waardeloos is in de meeste landen en je het maar al te druk heb met hoe kom ik van A naar B, waar ga ik slapen, waar eten, wat word mijn volgende bestemming en dan heb ik het nog niet over socializen met je medereizigers. Druk, druk, druk!
Mijn Sumatra verslag is hierdoor dus ook een beetje vertraagt. Sorry voor dat!
Sumatra dan maar... Ik was er Mei/Juni 2014 bijna een jaar geleden inmiddels maar een van de grootste avonturen die ik beleefd heb. Wat een ongelooflijk geweldig mooi land is het.
Ik heb een vlucht genomen van Kuala Lumpur naar Medan. Aangezien ik mijzelf nooit echt top organiseer in de vorm van research doen wat ik wil bezichtigen ga ik gewoon erheen. Ik lees de lonely planet wel in het vliegtuig en dan besluit ik waar ik heen wil bij aankomst. Ik kwam s'avonds rond een uur of 11 aan waar ik geen fan van ben maar goed het zal wel goedkomen. De vlucht was maar een uur maar verschrikkelijk. De landing ging niet zoals het zijn moest en het vliegtuig schudde en trilde alle kanten op. Na heel wat schietgebedjes zijn we uiteindelijk veilig op de grond aangekomen. Daar ontmoette ik de enige andere tourist die in het vliegtuig zat, een Franse vrouw van een jaar of 50. Helemaal gestresst was ze want ze wist niet waar ze heen moest voor een hotel en haar vrienden hadden verteld dat het heel gevaarlijk is s' avonds op straat. Nu kan ik dat eerlijk gezegd niet echt geloven van Azie want van al die tijd dat ik hier geweest ben heb ik mijzelf op en top veilig gevoeld. Ik had haar voorgesteld dat we samen de bus konden pakken om naar een hotel te zoeken want ik had wel een adresje. Door alle opdringerige taxi chauffeurs en schreeuwende bus chauffeurs zat ik binnen 5 sec in de bus. Na een minuut of 10 in de bus realiseerde ik mijzelf dat ik vergeten was te pinnen. Lekker dan! Gelukkig was Janine de Fransse vrouw wel goed voorbereid en leende mij wat geld. De bus stopte om de hoek van het hotel dus dit was makkelijk te vinden. Hotel zag er om het netjes te zeggen een beetje verwaarloosd uit. Het was inmiddels al tegen middernacht dus je ben al blij dat je een bed heb dus klagen doe je zeker niet. We besloten om samen een kamer te delen om de kosten laag te houden. Prima! Backpack neerknallen en bier drinken!
Volgende dag zijn we de stad gaan verkennen en mijn indruk was al snel dat het een smerige drukke stad is waar niets te doen is. Geen leuke barretjes of eettentjes, noppes. We hadden wel besloten om nog een dag langer te blijven om wat te relaxen en daarna door te gaan naar Bukit Lawang.
Bukit Lawang dat is de plaats waar een van mijn dromen is uitgekomen en ik weer iets van mijn lijstje kan afkruisen. Oerang Oetangs in het wild zien! Wat een geweldige plaats was dit en wat een verschil met Medan. We hadden een ontzettend mooie accomodatie voor heel weinig geld. Rainforest hotel. Het werd gerund door een familie, eten was echt top, en alles was brandschoon. Heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n schone keuken in Azie gezien. We hadden die dag direct al een tour geboekt, de dag erna gingen we op jungle trekking voor 3 dagen om de Oerang Oetangs te zien. Exited!! Na een uur in de jungle gelopen te hebben hoorde we dan eindelijk het eerste geschreeuw: Oerang Oetangs, Oerang Oetangs. Camera in de aanslag en rennen. Het was moeder en baby die ver in de boom zat. Echt fantastisch om te zien en we hebben hier ook een uur naar gekeken. Door met de trekking. Ik had trouwens geweldige schoenen op de kop geslagen voor 2 dollar. Jungle schoenen. Het lijkt op zwarte rubberen voetbalschoenen met noppen eronder waardoor je niet uitglijdt als je de berg op en af gaat. Beste aankoop ever! De eerste dag hebben we uiteindelijk best een aantal Oerang Oetangs gezien en van veel dichterbij ook. Je moet wel altijd op je hoede blijven want ze zien er schattig uit maar ze zijn inmens sterk en als ze agressief worden ben je de sjaak. Na uren door de jungle gelopen te hebben maar ook uren naar oerang oetangs gestaard te hebben kwamen we aan bij ons kamp voor die nacht. Heerlijk gegeten, gezwommen in de rivier, thee gedronken en spelletjes gedaan. We sliepen in grote tenten op de grond met een heel dun dekentje wat echt megakoud was s'nachts! Je kon een uur per kant slapen anders had je geen gevoel meer in je been of arm en moest je omdraaien. Heel fijn na een hele dag bergen op en af gelopen te hebben. Maar we klagen niet, ik heb Oerang Oetangs gezien!
Volgende dag was hetzelfde verhaal maar we hebben maar 1 aap gezien van heel dichtbij en we moesten zelfs een sprintje trekken omdat deze graag onze tassen wilde checken voor wat lekkers. In de namiddag ging een gedeelte van onze groep terug naar Bukit Lawang en bleef ik over met onze gids en Janine. Chille avond gehad, heerlijk gegeten weer en vroeg slapen. De dag erna zouden we niet heel veel doen. Ik ben naar een watergeval geweest en daarna hebben we geluncht en gingen we via de rivier terug tuben. Op een grote ronde band met je backpack erop ging je met de stroming van de rivier terug naar Bukit Lawang. Echt geweldig als je 2 dagen door de jungle heb gelopen.
Ik had een Nederlands stel leren kennen op de trekking die ook nog in hetzelfde hotel verbleef als ik dus na wat biertjes vroegen ze of ik de dag erna meewilde om olifanten te wassen. Ze hadden de auto en alles al geregeld. Dit laat ik mij geen tweede keer zeggen, tuurlijk wil ik dat! Heb ooit eens op een olifant gereden wat ik niets vond omdat ze niet goed behandeld werden maar met wassen weet ik dat ze dat meestal heerlijk vinden. En dat vonden ze ook! De olifanten liepen naar de rivier toe en renden er allemaal in en plofte op de zij en lieten zich meevoeren met de stroming. Ook was er een baby olifantje die de boel terroriseerde daar met heel veel kabaal maken, op andere olifanten proberen te stappen en tegen touristen aan te bonken. Heel grappig om te zien. Na de olifanten schoon gescrubt te hebben was het tijd voor wat fotomomentjes. Kussend met de olifant op de foto en gedoucht worden door de olifant. Kortom was een geweldige dag!
Bij terugkomst van het olifanten wassen moest ik eten, douchen en op de bus want ik ging naar de volgende bestemming: Puala Weh. Best een flinke reis aangezien het aan de andere kant van Sumatra lag. Twee uur met de eerste bus en 12 uur met de nachtbus. De bussen waren wonder boven wonder echt super. De local bussen zijn oud en smerig en je heb amper ruimte om te zitten. Deze bussen zijn van Mercedez voorzien van airconditioning, dekbed, kussen, WIFI alles. Perfect! Ik heb dan ook als een roos geslapen en werd wakker gemaakt door een local om te zeggen dat dit de laatste stop was. Voordat ik goed en wel de bus uitwas had ik 6 tuk tuk drivers al naar mij schreeuwen. Ik had mijn ogen nauwelijks open en kan dit erg slecht hebben als ik nog geen eens wakker ben. Dus mijn Bitch gedrag vrij snel omhoog. Na tegen iedereen heel hard geschreeuwd te hebben om op te rotten en mij met rust te laten en dat ik helemaal nergens heen ging liep ik de bus uit. Er zijn er natuurlijk altijd 2 die niet luisterden maar die heb ik genegeerd. Wc opzoeken en een sigaretje roken en dan zien we wel waar we heen moeten. Ik was op dit moment in Banda Aceh en je moet vanuit daar met de ferry naar het eiland Puala Weh. Mijn taxi chauffeur die ik heb uitgezocht zei dat de eerste ferry net weg was en de volgende pas om 11 uur zou gaan. Prima zet mij maar gewoon daar af dacht ik dan ontbijt ik daar en wacht ik daar wel. Deal gesloten voor de prijs en daar gingen we dan. Ik heb uiteindelijk 3 uur in de tuk tuk doorgebracht terwijl het een ritje van nog geen 10 min zou zijn. Hij vond het leuk om ineens aan sight seeing te doen. Ik heb het kerkhof gezien wat vrij bizar is om zoveel Nederlandse namen op de graven zien te staan van de mensen die zijn verongelukt in de oorlog daar. Ook zijn we naar het Tsunami museum, een aantal boten die in het land nog liggen na de Tsunami en de Moskee gegaan. Ik moet zeggen erg indrukwekkend om te zien. Tien jaar geleden is daar op de tweede kerstdag de Tsunami doorheen gekomen en Banda Aceh is het hardste geraakt. Ongelooflijk om 4 genorator boten 5 km in land te zien. Dan pas realiseer je je hoe ongelooflijk veel power water kan hebben. Ondertussen was mijn tuk tuk driver elke stap die ik zette aan het fotograferen. Op de boot, naast de boot, voor de boot, achter de boot. Erg fijn na 12 uur in de bus. Uiteindelijk aangekomen bij de boot waar meneer de tuk tuk driver moeilijk ging doen over het geld wat ik gaf. Ik ben hier altijd snel klaar mee en heb hem dan ook snel afgewimpeld. Daag! Zoals in al het transport wat ik pak was ik ook op de boot de enige toerist. Na een paar uur op de boot ben ik uitgenodigd om op de thee te gaan en hun zoon Engels te leren en ongeveerd een keer of 60 op de foto geweest. Als je eentje toelaat heb je voor je het weet babies op je schoot en jankende kinderen naast je staan die bang voor je zijn maar van de ouders met je op de foto MOETEN. Ik laat het maar over mij heen komen.
Puala weh was fantastisch. Het was heel klein maar de accomodaties waren erg mooi. Het was erg Muslim zoals vele andere plaatsten in Sumatra en hier was ook absoluut geen alcohol te verkrijgen. Prima want ik was er toch wel klaar mee en wilde duiken. Na een aantal dagen heb ik een advanced duikcursus geboekt en ging ik de dag erna van start. Heb in 3 dagen 7 duiken gemaakt en het zijn nog steeds een van de mooiste duiken die ik gedaan heb. Het diepste wat ik gedoken heb is 36 meter diep wat je totaal niet doorheb omdat het water zo helder is. Het koraal is fantastisch mooi er is amper stroming zodat je weinig hoef te doen en alle tijd heb om rustig rond te kijken naar mooie vissen. En er waren er veel! Soms als ik mijzelf ronddraaide zag je van alle kanten alleen maar vis, geweldig! Ook heb ik een aantal schildpadden gezien en..... ja ja ja een aantal black reef tip HAAIEN! Kortom geweldige duiken en leuke mensen leren kennen. Ook een nachtduik gemaakt en het was een leuke ervaring maar dan vind ik het leuker als ik wat meer zie overdag dus. Na die drie dagen mocht ik mijzelf dan ook advanced duiker noemen. Nieuw certificaat in de pocket en ik mag nu tot 30 meter diep duiken. Inmiddels zat ik al over een week in Puala weh en werd het weer tijd om te vertrekken. Helaas!
Volgende bestemming en hierbij ook de laaste werd Lake toba. Een vulkaan is daar jaren geleden uitgebarstte waarvan een eiland is overgebleven genaamd Lake Toba. Prachtig meer en prachtig eiland. Veel is er niet te doen behalve een scooter huren en rond te rijden en te relaxen bij de rivier. Het weer was minder goed hier en de eerste dagen regende veel. Heb ontzettend veel boeken gelezen. Kwam ergens ook goed uit want bij aankomst had ik iets verkeerd gegeten dus lag de eerste paar dagen gestrekt in bed. Na zelf weer opgeknapt te zijn was het weer inmiddels ook opgeknapt en kon ik eindelijk rond trekken over het eiland.Ze hebben onwijs mooie huizen, bergen alles. De wegen zijn niet overal geweldig en ik had de mazzel dat ik het slechte stuk als laatste had. Niet dus. Na een aantal uur op de scooter ben je op een gegeven moment best moe en dan moet je ineens uitwijken voor gaten in de weg en is het zo hobbelig dat je niet veel harder dan 20/30 km per uur kan. Toen de weg weer wat beter werd vond ik het uitzicht zo mooi dat ik even vergat om op de weg te letten en de berm inreed. Toen dat gebeurde dacht ik dit meen je niet. Uiteindelijk viel het reuze mee, scooter was vooral onder de modder maar niet beschadigd en ikzelf ook. Mijn beide schoenen waren volgelopen met modder en de modder zat tot in mijn haar. Bij het eerste de beste dorp maar geprobeerd de modder eraf te wassen want zo kon ik natuurlijk niet terugkomen anders zouden ze mij ervan verdenken dat ik een ongeluk had gehad. Geen scooter maar weer huren hihi. De dagen erna heb ik vooral met wat mensen die ik daar heb leren kennen gechilled bij het meer en biertjes gedronken. In de 10 dagen Lake toba zijn alle volgende vliegtickets ook geboekt. Mijn plannen zijn ook gewijzigd. Vanuit Lake toba ga ik naar Bali om 2 Canadezen te ontmoeten die ik vanuit Melbourne ken. Met deze twee meiden ga ik de laatste 2 weken reizen. Daarna heb ik op 26 Juni een vlucht vanuit Bali naar Melbourne en na twee dagen Melbourne een vlucht naar Cairns want ik heb besloten om terug naar Cardwell te gaan. Heb zelfs al een baan daar vanaf begin Juli. Allemaal top dit!
Na 10 dagen Lake toba stond er weer een megalange busreis te wachten en moest ik dan toch echt Sumatra verlaten. Mooie tijd hier gehad en herinneringen gemaakt om nooit te vergeten. Op naar Bali!
Aangezien dit nog steeds Indonesie is en je bij aankomst maar een maand visa krijg moest ik een visa run doen. Beetje onhandig allemaal maar makkelijker dan je paspoort een week in te moeten leveren en op een nieuw visa te wachten. Ik had dus twee vluchten geboekt met een paar uur ertussen zodat ik in Kuala Lumpur een stempel kon krijgen, land weer ingaan en dan het vliegtuig te pakken naar Bali. Dit liep gelukkig allemaal zonder moeite en vlekkenloos. Aangekomen op Bali moest ik een uurtje wachten op de meiden uit Melbourne. Superfijn om te ze weer terug te zien na een aantal maanden. Omdat ik Bali al gezien had bleven we 1 nacht in Kuta omdat we pas laat aankwamen en gingen we daarna door naar de Gili eilanden. Hier ben ik al eerder geweest maar dit eiland vond ik zo leuk dat ik dacht prima om een keer terug te komen. En het is leuk om te zien hoe zo'n eiland veranderd is in de tussentijd. We hebben echt 4 dagen gefeest daar, heerlijk! Sumatra en Maleisie zijn niet echt feestlanden omdat het heel Muslim is dus na een paar weken is het lekker om weer eens los te gaan met een biertje in de hand. We hadden nog een groep Engelsen leren kennen en met zijn achten besloten we om per boot naar het eiland Flores te gaan. De boot vertrok vanuit Lombok en dan zit je 4 dagen op de boot en stop je om te snorkelen en komodo dragons te zien. Wat een toptijd was dat! We moesten 1 nacht 16 uur varen door de storm en de boot bonkte echt keihard op het water, iedereen was ziek maar als je dan de zon op ziet komen het water word weer rustiger en je zie de natuur dan vergeet je dat als snel. Snorkelen was ook te gek daar, heel veel mooi koraal en ons groepje kon erg goed met elkaar overweg. We hebben heel wat afgelachen. Je sliep op het dek onder de sterrenhemel. Na 4 dagen op de boot zijn we dan aangekomen in Flores waar we zo'n 5 dagen hadden. We hebben uit verveling een tour geboekt die echt verschrikkelijk was maar daardoor ook een om nooit te vergeten. Vooraf werd afgesproken dat we rijstenvelden in een webvorm zouden bezichtigen en naar een waterval. Uiteindelijk belandden we met ons slippers in onze handen lopend door de modder in de rijstvelden. We moesten over een heel smal modderig randje lopen en als je je evenwicht verloor viel je in het water. Met je camera aan je nek wil je dit echt niet! Ook hadden we het idee dat we de rijstvelden aan het verwoesten waren en we hadden wat werkers die ons uitlachten. Erg fijn! Eenmaal droog aan wal konden we er toch wel hard om lachen. Ook heb ik met twee jongens van ons groepje nog 2 duiken gemaakt die ook erg vet waren. We hadden een dag geboekt met 3 duiken maar omdat de boot kapot ging en we op een nieuwe moesten wachten konden we er helaas maar twee doen. Niets aan te doen hopelijk zijn ze mooi! Het waren niet mijn beste duiken maar zeker toffe duiken. Voor het eerst een drift dive gedaan wat betekend dat je met de stroming mee laat voeren. Die stroming is zo sterk dat als je ertegenin wilt zwemmen dat je nog steeds achteruit gaat. Ik had het gevoel dat ik in Finding Nemo zat. Als je uit de stroming zwom moest je je masker en regulator vasthouden omdat je anders het idee had dat het uit je mond/hoofd getrokken werd, Heel bizar!
Deze laatste twee weken zijn ontzettend snel gegaan maar ook heel veel gezien en gedaan. Deze trip was korter dan ik in eerste instantie dacht en ook minder landen gezien maar daardoor heb ik in een korte tijd zoveel toffe dingen kunnen doen, wow! Nu is het weer tijd om mijn tweede jaar Australie in te gaan. Met een paar dollars nog op zak moet ik weer aan de bak. Ik ga voor 6 maanden in een roadhouse werken in Cardwell. Daarna komt Floor naar Australie om in een aantal weken de East coast te reizen.
Bye bye travel live hello work live,
Knuffels, kusjes Arnolda
(ben nu niet in de gelegenheid om foto's up te loaden, komt snel online!
Allereerst moet ik zeggen dat ik net bijna van mijn stoel ben gevallen. 1183 mensen hebben mijn laatste verslag van Maleisie gelezen, WOW! Erg blij om dit te zien voor alle tijd die ik erin stop om deze verslagen te schriven. Je zou ook denken je ben op reis dus je heb alle tijd toch om wat te schrijven? Vergeet niet dat de internetconnectie waardeloos is in de meeste landen en je het maar al te druk heb met hoe kom ik van A naar B, waar ga ik slapen, waar eten, wat word mijn volgende bestemming en dan heb ik het nog niet over socializen met je medereizigers. Druk, druk, druk!
Mijn Sumatra verslag is hierdoor dus ook een beetje vertraagt. Sorry voor dat!
Sumatra dan maar... Ik was er Mei/Juni 2014 bijna een jaar geleden inmiddels maar een van de grootste avonturen die ik beleefd heb. Wat een ongelooflijk geweldig mooi land is het.
Ik heb een vlucht genomen van Kuala Lumpur naar Medan. Aangezien ik mijzelf nooit echt top organiseer in de vorm van research doen wat ik wil bezichtigen ga ik gewoon erheen. Ik lees de lonely planet wel in het vliegtuig en dan besluit ik waar ik heen wil bij aankomst. Ik kwam s'avonds rond een uur of 11 aan waar ik geen fan van ben maar goed het zal wel goedkomen. De vlucht was maar een uur maar verschrikkelijk. De landing ging niet zoals het zijn moest en het vliegtuig schudde en trilde alle kanten op. Na heel wat schietgebedjes zijn we uiteindelijk veilig op de grond aangekomen. Daar ontmoette ik de enige andere tourist die in het vliegtuig zat, een Franse vrouw van een jaar of 50. Helemaal gestresst was ze want ze wist niet waar ze heen moest voor een hotel en haar vrienden hadden verteld dat het heel gevaarlijk is s' avonds op straat. Nu kan ik dat eerlijk gezegd niet echt geloven van Azie want van al die tijd dat ik hier geweest ben heb ik mijzelf op en top veilig gevoeld. Ik had haar voorgesteld dat we samen de bus konden pakken om naar een hotel te zoeken want ik had wel een adresje. Door alle opdringerige taxi chauffeurs en schreeuwende bus chauffeurs zat ik binnen 5 sec in de bus. Na een minuut of 10 in de bus realiseerde ik mijzelf dat ik vergeten was te pinnen. Lekker dan! Gelukkig was Janine de Fransse vrouw wel goed voorbereid en leende mij wat geld. De bus stopte om de hoek van het hotel dus dit was makkelijk te vinden. Hotel zag er om het netjes te zeggen een beetje verwaarloosd uit. Het was inmiddels al tegen middernacht dus je ben al blij dat je een bed heb dus klagen doe je zeker niet. We besloten om samen een kamer te delen om de kosten laag te houden. Prima! Backpack neerknallen en bier drinken!
Volgende dag zijn we de stad gaan verkennen en mijn indruk was al snel dat het een smerige drukke stad is waar niets te doen is. Geen leuke barretjes of eettentjes, noppes. We hadden wel besloten om nog een dag langer te blijven om wat te relaxen en daarna door te gaan naar Bukit Lawang.
Bukit Lawang dat is de plaats waar een van mijn dromen is uitgekomen en ik weer iets van mijn lijstje kan afkruisen. Oerang Oetangs in het wild zien! Wat een geweldige plaats was dit en wat een verschil met Medan. We hadden een ontzettend mooie accomodatie voor heel weinig geld. Rainforest hotel. Het werd gerund door een familie, eten was echt top, en alles was brandschoon. Heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n schone keuken in Azie gezien. We hadden die dag direct al een tour geboekt, de dag erna gingen we op jungle trekking voor 3 dagen om de Oerang Oetangs te zien. Exited!! Na een uur in de jungle gelopen te hebben hoorde we dan eindelijk het eerste geschreeuw: Oerang Oetangs, Oerang Oetangs. Camera in de aanslag en rennen. Het was moeder en baby die ver in de boom zat. Echt fantastisch om te zien en we hebben hier ook een uur naar gekeken. Door met de trekking. Ik had trouwens geweldige schoenen op de kop geslagen voor 2 dollar. Jungle schoenen. Het lijkt op zwarte rubberen voetbalschoenen met noppen eronder waardoor je niet uitglijdt als je de berg op en af gaat. Beste aankoop ever! De eerste dag hebben we uiteindelijk best een aantal Oerang Oetangs gezien en van veel dichterbij ook. Je moet wel altijd op je hoede blijven want ze zien er schattig uit maar ze zijn inmens sterk en als ze agressief worden ben je de sjaak. Na uren door de jungle gelopen te hebben maar ook uren naar oerang oetangs gestaard te hebben kwamen we aan bij ons kamp voor die nacht. Heerlijk gegeten, gezwommen in de rivier, thee gedronken en spelletjes gedaan. We sliepen in grote tenten op de grond met een heel dun dekentje wat echt megakoud was s'nachts! Je kon een uur per kant slapen anders had je geen gevoel meer in je been of arm en moest je omdraaien. Heel fijn na een hele dag bergen op en af gelopen te hebben. Maar we klagen niet, ik heb Oerang Oetangs gezien!
Volgende dag was hetzelfde verhaal maar we hebben maar 1 aap gezien van heel dichtbij en we moesten zelfs een sprintje trekken omdat deze graag onze tassen wilde checken voor wat lekkers. In de namiddag ging een gedeelte van onze groep terug naar Bukit Lawang en bleef ik over met onze gids en Janine. Chille avond gehad, heerlijk gegeten weer en vroeg slapen. De dag erna zouden we niet heel veel doen. Ik ben naar een watergeval geweest en daarna hebben we geluncht en gingen we via de rivier terug tuben. Op een grote ronde band met je backpack erop ging je met de stroming van de rivier terug naar Bukit Lawang. Echt geweldig als je 2 dagen door de jungle heb gelopen.
Ik had een Nederlands stel leren kennen op de trekking die ook nog in hetzelfde hotel verbleef als ik dus na wat biertjes vroegen ze of ik de dag erna meewilde om olifanten te wassen. Ze hadden de auto en alles al geregeld. Dit laat ik mij geen tweede keer zeggen, tuurlijk wil ik dat! Heb ooit eens op een olifant gereden wat ik niets vond omdat ze niet goed behandeld werden maar met wassen weet ik dat ze dat meestal heerlijk vinden. En dat vonden ze ook! De olifanten liepen naar de rivier toe en renden er allemaal in en plofte op de zij en lieten zich meevoeren met de stroming. Ook was er een baby olifantje die de boel terroriseerde daar met heel veel kabaal maken, op andere olifanten proberen te stappen en tegen touristen aan te bonken. Heel grappig om te zien. Na de olifanten schoon gescrubt te hebben was het tijd voor wat fotomomentjes. Kussend met de olifant op de foto en gedoucht worden door de olifant. Kortom was een geweldige dag!
Bij terugkomst van het olifanten wassen moest ik eten, douchen en op de bus want ik ging naar de volgende bestemming: Puala Weh. Best een flinke reis aangezien het aan de andere kant van Sumatra lag. Twee uur met de eerste bus en 12 uur met de nachtbus. De bussen waren wonder boven wonder echt super. De local bussen zijn oud en smerig en je heb amper ruimte om te zitten. Deze bussen zijn van Mercedez voorzien van airconditioning, dekbed, kussen, WIFI alles. Perfect! Ik heb dan ook als een roos geslapen en werd wakker gemaakt door een local om te zeggen dat dit de laatste stop was. Voordat ik goed en wel de bus uitwas had ik 6 tuk tuk drivers al naar mij schreeuwen. Ik had mijn ogen nauwelijks open en kan dit erg slecht hebben als ik nog geen eens wakker ben. Dus mijn Bitch gedrag vrij snel omhoog. Na tegen iedereen heel hard geschreeuwd te hebben om op te rotten en mij met rust te laten en dat ik helemaal nergens heen ging liep ik de bus uit. Er zijn er natuurlijk altijd 2 die niet luisterden maar die heb ik genegeerd. Wc opzoeken en een sigaretje roken en dan zien we wel waar we heen moeten. Ik was op dit moment in Banda Aceh en je moet vanuit daar met de ferry naar het eiland Puala Weh. Mijn taxi chauffeur die ik heb uitgezocht zei dat de eerste ferry net weg was en de volgende pas om 11 uur zou gaan. Prima zet mij maar gewoon daar af dacht ik dan ontbijt ik daar en wacht ik daar wel. Deal gesloten voor de prijs en daar gingen we dan. Ik heb uiteindelijk 3 uur in de tuk tuk doorgebracht terwijl het een ritje van nog geen 10 min zou zijn. Hij vond het leuk om ineens aan sight seeing te doen. Ik heb het kerkhof gezien wat vrij bizar is om zoveel Nederlandse namen op de graven zien te staan van de mensen die zijn verongelukt in de oorlog daar. Ook zijn we naar het Tsunami museum, een aantal boten die in het land nog liggen na de Tsunami en de Moskee gegaan. Ik moet zeggen erg indrukwekkend om te zien. Tien jaar geleden is daar op de tweede kerstdag de Tsunami doorheen gekomen en Banda Aceh is het hardste geraakt. Ongelooflijk om 4 genorator boten 5 km in land te zien. Dan pas realiseer je je hoe ongelooflijk veel power water kan hebben. Ondertussen was mijn tuk tuk driver elke stap die ik zette aan het fotograferen. Op de boot, naast de boot, voor de boot, achter de boot. Erg fijn na 12 uur in de bus. Uiteindelijk aangekomen bij de boot waar meneer de tuk tuk driver moeilijk ging doen over het geld wat ik gaf. Ik ben hier altijd snel klaar mee en heb hem dan ook snel afgewimpeld. Daag! Zoals in al het transport wat ik pak was ik ook op de boot de enige toerist. Na een paar uur op de boot ben ik uitgenodigd om op de thee te gaan en hun zoon Engels te leren en ongeveerd een keer of 60 op de foto geweest. Als je eentje toelaat heb je voor je het weet babies op je schoot en jankende kinderen naast je staan die bang voor je zijn maar van de ouders met je op de foto MOETEN. Ik laat het maar over mij heen komen.
Puala weh was fantastisch. Het was heel klein maar de accomodaties waren erg mooi. Het was erg Muslim zoals vele andere plaatsten in Sumatra en hier was ook absoluut geen alcohol te verkrijgen. Prima want ik was er toch wel klaar mee en wilde duiken. Na een aantal dagen heb ik een advanced duikcursus geboekt en ging ik de dag erna van start. Heb in 3 dagen 7 duiken gemaakt en het zijn nog steeds een van de mooiste duiken die ik gedaan heb. Het diepste wat ik gedoken heb is 36 meter diep wat je totaal niet doorheb omdat het water zo helder is. Het koraal is fantastisch mooi er is amper stroming zodat je weinig hoef te doen en alle tijd heb om rustig rond te kijken naar mooie vissen. En er waren er veel! Soms als ik mijzelf ronddraaide zag je van alle kanten alleen maar vis, geweldig! Ook heb ik een aantal schildpadden gezien en..... ja ja ja een aantal black reef tip HAAIEN! Kortom geweldige duiken en leuke mensen leren kennen. Ook een nachtduik gemaakt en het was een leuke ervaring maar dan vind ik het leuker als ik wat meer zie overdag dus. Na die drie dagen mocht ik mijzelf dan ook advanced duiker noemen. Nieuw certificaat in de pocket en ik mag nu tot 30 meter diep duiken. Inmiddels zat ik al over een week in Puala weh en werd het weer tijd om te vertrekken. Helaas!
Volgende bestemming en hierbij ook de laaste werd Lake toba. Een vulkaan is daar jaren geleden uitgebarstte waarvan een eiland is overgebleven genaamd Lake Toba. Prachtig meer en prachtig eiland. Veel is er niet te doen behalve een scooter huren en rond te rijden en te relaxen bij de rivier. Het weer was minder goed hier en de eerste dagen regende veel. Heb ontzettend veel boeken gelezen. Kwam ergens ook goed uit want bij aankomst had ik iets verkeerd gegeten dus lag de eerste paar dagen gestrekt in bed. Na zelf weer opgeknapt te zijn was het weer inmiddels ook opgeknapt en kon ik eindelijk rond trekken over het eiland.Ze hebben onwijs mooie huizen, bergen alles. De wegen zijn niet overal geweldig en ik had de mazzel dat ik het slechte stuk als laatste had. Niet dus. Na een aantal uur op de scooter ben je op een gegeven moment best moe en dan moet je ineens uitwijken voor gaten in de weg en is het zo hobbelig dat je niet veel harder dan 20/30 km per uur kan. Toen de weg weer wat beter werd vond ik het uitzicht zo mooi dat ik even vergat om op de weg te letten en de berm inreed. Toen dat gebeurde dacht ik dit meen je niet. Uiteindelijk viel het reuze mee, scooter was vooral onder de modder maar niet beschadigd en ikzelf ook. Mijn beide schoenen waren volgelopen met modder en de modder zat tot in mijn haar. Bij het eerste de beste dorp maar geprobeerd de modder eraf te wassen want zo kon ik natuurlijk niet terugkomen anders zouden ze mij ervan verdenken dat ik een ongeluk had gehad. Geen scooter maar weer huren hihi. De dagen erna heb ik vooral met wat mensen die ik daar heb leren kennen gechilled bij het meer en biertjes gedronken. In de 10 dagen Lake toba zijn alle volgende vliegtickets ook geboekt. Mijn plannen zijn ook gewijzigd. Vanuit Lake toba ga ik naar Bali om 2 Canadezen te ontmoeten die ik vanuit Melbourne ken. Met deze twee meiden ga ik de laatste 2 weken reizen. Daarna heb ik op 26 Juni een vlucht vanuit Bali naar Melbourne en na twee dagen Melbourne een vlucht naar Cairns want ik heb besloten om terug naar Cardwell te gaan. Heb zelfs al een baan daar vanaf begin Juli. Allemaal top dit!
Na 10 dagen Lake toba stond er weer een megalange busreis te wachten en moest ik dan toch echt Sumatra verlaten. Mooie tijd hier gehad en herinneringen gemaakt om nooit te vergeten. Op naar Bali!
Aangezien dit nog steeds Indonesie is en je bij aankomst maar een maand visa krijg moest ik een visa run doen. Beetje onhandig allemaal maar makkelijker dan je paspoort een week in te moeten leveren en op een nieuw visa te wachten. Ik had dus twee vluchten geboekt met een paar uur ertussen zodat ik in Kuala Lumpur een stempel kon krijgen, land weer ingaan en dan het vliegtuig te pakken naar Bali. Dit liep gelukkig allemaal zonder moeite en vlekkenloos. Aangekomen op Bali moest ik een uurtje wachten op de meiden uit Melbourne. Superfijn om te ze weer terug te zien na een aantal maanden. Omdat ik Bali al gezien had bleven we 1 nacht in Kuta omdat we pas laat aankwamen en gingen we daarna door naar de Gili eilanden. Hier ben ik al eerder geweest maar dit eiland vond ik zo leuk dat ik dacht prima om een keer terug te komen. En het is leuk om te zien hoe zo'n eiland veranderd is in de tussentijd. We hebben echt 4 dagen gefeest daar, heerlijk! Sumatra en Maleisie zijn niet echt feestlanden omdat het heel Muslim is dus na een paar weken is het lekker om weer eens los te gaan met een biertje in de hand. We hadden nog een groep Engelsen leren kennen en met zijn achten besloten we om per boot naar het eiland Flores te gaan. De boot vertrok vanuit Lombok en dan zit je 4 dagen op de boot en stop je om te snorkelen en komodo dragons te zien. Wat een toptijd was dat! We moesten 1 nacht 16 uur varen door de storm en de boot bonkte echt keihard op het water, iedereen was ziek maar als je dan de zon op ziet komen het water word weer rustiger en je zie de natuur dan vergeet je dat als snel. Snorkelen was ook te gek daar, heel veel mooi koraal en ons groepje kon erg goed met elkaar overweg. We hebben heel wat afgelachen. Je sliep op het dek onder de sterrenhemel. Na 4 dagen op de boot zijn we dan aangekomen in Flores waar we zo'n 5 dagen hadden. We hebben uit verveling een tour geboekt die echt verschrikkelijk was maar daardoor ook een om nooit te vergeten. Vooraf werd afgesproken dat we rijstenvelden in een webvorm zouden bezichtigen en naar een waterval. Uiteindelijk belandden we met ons slippers in onze handen lopend door de modder in de rijstvelden. We moesten over een heel smal modderig randje lopen en als je je evenwicht verloor viel je in het water. Met je camera aan je nek wil je dit echt niet! Ook hadden we het idee dat we de rijstvelden aan het verwoesten waren en we hadden wat werkers die ons uitlachten. Erg fijn! Eenmaal droog aan wal konden we er toch wel hard om lachen. Ook heb ik met twee jongens van ons groepje nog 2 duiken gemaakt die ook erg vet waren. We hadden een dag geboekt met 3 duiken maar omdat de boot kapot ging en we op een nieuwe moesten wachten konden we er helaas maar twee doen. Niets aan te doen hopelijk zijn ze mooi! Het waren niet mijn beste duiken maar zeker toffe duiken. Voor het eerst een drift dive gedaan wat betekend dat je met de stroming mee laat voeren. Die stroming is zo sterk dat als je ertegenin wilt zwemmen dat je nog steeds achteruit gaat. Ik had het gevoel dat ik in Finding Nemo zat. Als je uit de stroming zwom moest je je masker en regulator vasthouden omdat je anders het idee had dat het uit je mond/hoofd getrokken werd, Heel bizar!
Deze laatste twee weken zijn ontzettend snel gegaan maar ook heel veel gezien en gedaan. Deze trip was korter dan ik in eerste instantie dacht en ook minder landen gezien maar daardoor heb ik in een korte tijd zoveel toffe dingen kunnen doen, wow! Nu is het weer tijd om mijn tweede jaar Australie in te gaan. Met een paar dollars nog op zak moet ik weer aan de bak. Ik ga voor 6 maanden in een roadhouse werken in Cardwell. Daarna komt Floor naar Australie om in een aantal weken de East coast te reizen.
Bye bye travel live hello work live,
Knuffels, kusjes Arnolda
(ben nu niet in de gelegenheid om foto's up te loaden, komt snel online!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
