Hoi An, Cham Island, Na trang, Dalat, Ho Chin Min

Hier weer nieuws vanaf de rooftopbar in onze luxe hotel in Ben Thre. Ik kan jullie vertellen het is bloody hot hier in het zuiden van Vietnam. Het leuke is dat het op dit moment weer sneeuwt in Nederland. Het doet mij dan beseffen dat ik zo´n goede keus heb gemaakt om te gaan reizen!
Hoi an was echt heerlijk. Strand! We hebben daar elke dag een fiets gehuurd om de buurt te verkennen. Na 4 maanden niet meer gefiets te hebben was het echt geweldig om weer op de fiets te zitten. De fietsen hier zijn niet zoals in Amsterdam. Het zadel staat te laag en je heb handremmen die het ook niet echt doen. Waar je vaak achter kom als je met volle snelheid een helling afraast. We hebben het overleefd. Heel veel te doen is er niet in Hoi An behalve het strand en rondlopen in de stad.

Na een paar dagen Hoi An gingen we met de boot naar de Cham Islands. Cham Island is een eiland wat pas 2 jaar geleden is opengesteld aan toeristen. Dat hebben we gemerkt! Bij de juiste boot komen was al een hele onderneming. We waren met 7 mensen en 2 taxi´s en beide taxi´s stonden uiteindelijk op een andere plaats omdat daar zogenaamd de boot ging. Na een hoop gedoe zijn we uiteindelijk optijd nog bij de boot aangekomen. Op de boot waren we ook een van de weinige toeristen. Zit je dan met je backpack tussen de locals, kippen en eenden. Je wil niet weten wat de locals allemaal meenemen aan boord. Eenmaal aangekomen na een bootreis van 2 uur wachtte Lu Lu de eigenaar van de homestay ons al op. Na een welkomstdrankje in het plaatselijke koffiehuis werden we op de scooter gebracht naar de homestay. Het was immers 2 km lopen dus we hadden ECHT een scooter nodig volgens Lu Lu. Uiteindelijk bleek het om een stuk van 2 min lopen te gaan. Vietnamezen proberen echt op elke mogelijke manier geld aan je te verdienen. De homestay bleek te vol geboekt, waardoor we op het dak moesten slapen in een tent. Leuk kamperen op het dak! Koffie bestellen hier kost je een min of twintig. Eten bestellen idem dito. Het leek meer op hints. Al het eten en drinken werd uitgebeeld met gebaren en geluiden. Hele uitdaging. Een restaurant zoeken was ook al een opgave maar onderweg kwamen we Lu Lu tegen en we konden nog aanschuiven bij het avondeten in de homestay. Megalekker Vietnamees eten werd door de moeder van Lu Lu voor je gemaakt. Ik had op Bali met Joris een deal gesloten dat ik voor hem zou gaan karaoke. Daar ben ik al een paar keer onderuit weten te komen maar vanavond moest het er dan toch echt van komen. Zou ik het niet doen moest ik 10 bier aan hem geven. We kregen een kamer met televisie, 2 microfoons en een krat bier voor onszelf. Na 2 uur lang onszelf uitgeleefd te hebben was het dan echt voorbij want op de Cham Islands valt om 22.00 uur de elektrische tijd uit. Geweldige avond met heel veel oude slechte hitjes en een hoop valse noten! De eigenaresse van de karaokebar kwam met een zaklamp de rekening brengen en in het donker stonden we af te rekenen. Terug naar de tent! Inmiddels waaide het zo hard dat je niet heel rustig in je tent lag. De hele nacht hoorde je geklapper van je tent. Maar je kon wel de sterren zien en toen ik de volgende dag wakker werd was het uitzicht op de haven echt top. Voor de tweede dag hadden we met zijn allen een boot gehuurd het eiland te verkennen. Ik heb een nieuw talent ontdekt! De kapitein moest vast de hengels en visspullen klaarleggen en ik mocht het roer overnemen. Nog nooit van mijn leven een boot bestuurd maar hoe moeilijk kan het zijn? Als een echte schipper met een ‘’peuk in mijn bek’ en een pet op heb ik de boot naar de eerste stop gevaren. We gingen vissen! Echt lang geleden dat ik dat gedaan heb! Ik had de smaak flink te maken want bij de volgende stop konden we zwemmen en had nog steeds niets gevangen dus ben samen met de kapitein op de boot gebleven om te vissen. Binnen 5 min had ik 2 vissen aan de haak geslagen! Helaas waren het geen eetbare vissen maar meer vissen die je in het aquarium kan stoppen. Anyway… een vis is een vis! Na nog 2 strandjes bezocht te hebben gingen we weer terug naar de haven om daar te lunchen en gedag te zeggen tegen de kapitein. Na weer een heerlijk avondmaal van Lu Lu en een potje poolen konden we een laatste nachtje in de tent op het dak slapen. Feest was het niet want het waaide nog harder dan de avond ervoor en alsof je tent nog niet genoeg herrie maakte begon s’ochtends om een uur of 5 muziek door de speakers die over Cham Island verspreid stonden.

Brakjes gingen we de boot op, terug naar Hoi An. We zouden daar nog 1 nachtje blijven en dan doortrekken naar Na trang met de nachttrein. Helaas heb ik ook afscheid moeten nemen van Rob en Stijn, die hadden s’avonds een vlucht naar HCMcity. Thanks voor de 2 leuke weken guys!
Omdat ze bij de toeristenbureaus je naar mijn idee enorm afzetten op tickets voor het openbaar vervoer hadden we besloten om eens niet een ticket te kopen en gewoon naar het treinstation te gaan en maar hopen dat er nog plek is. De treinen waar we tot nu toe ingezeten hadden waren nooit helemaal vol dus moet lukken toch? Zo werkt het dus niet. Ruime tijd voordat de nachttrein vertrok gingen we naar het treinstation in Danang om te horen dat de trein vol zat. Volgende trein ging om 5.00 uur s’ochtends en die had alleen nog tickets voor bedden. Ook hier spreekt niemand weer Engels en niemand wist ons ook te vertellen of er nog een bus ging of niet. Na een half uur discussiëren hebben we besloten om de taxi te pakken naar het busstation en hopen dat daar nog een bus ging. Op het busstation wilde er net een bus wegrijden, maar onze taxichauffeur die wist wat onze volgende bestemming was wist de bus nog net op tijd tegen te houden. Dat was de laatste nachtbus naar Na Trang! Yeah niet overnachten op een bus of treinstation. De bus bleek ook nog eens 100.000 dong goedkoper te zijn en had bedden in de bus! De bedden hadden iets weg van een tandartsstoel maar ik heb urenlang heerlijk kunnen slapen. Nooit meer met de trein!

Na een uur of 12 in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Na Trang. Hoe verder je het zuiden in trekt hoe warmer het is. Na Trang is een badplaats met een lekker ruim strand en heel heel veel russen. Zelfs de menukaart kan je in het Russisch krijgen. Verschrikkelijk! Maar prima om even lekker te relaxen op het strand en s’avonds bier te drinken met leuke mensen. We hadden het plan om hierna naar Dalat te gaan op de scooter dus wat onspanning is niet erg.

Back on the road!!! We hadden een guide en scooters gehuurd om naar Dalat te rijden op de scooter. Van vele mensen hadden we al gehoord dat het echt heel vet was dus waarom niet. Mocht je zelf niet willen rijden kan je ook achterop de motor bij de guide maar zelf rijden blijft leuker. De eerste dag hebben we 235 km gereden door een onwijs mooie omgeving. Over heuvels , door dorpjes etc etc. De weg is niet altijd even goed dus het was ook goed uitkijken dat je niet in een kuil of gat in de weg reed. Zo nu en dan stopte we om een foto te maken of om wat te drinken en te eten. Bekaf belanden we s’avonds in een dorpje waar ik de naam niet van weet (ik dacht dat het al Dalat was maar de dag erna kwam ik erachter dat we pas halverwege zaten) We verbleven daar in een hut van mensen uit dat dorp met een paar matrasjes op de grond. Een gordijn in het midden hield ons gescheiden van hun woon/slaapkamer. We hadden een uurtje om te relaxen en gingen daarna eten bij een restaurant verderop. Het eten was echt lekker maar ik heb nog nooit zoveel insecten erin gehad. Doordat ze daar soort van bouwvakkerslampen hadden hangen wat een magneet is voor alles wat klein is en vliegt zat je eten in no time vol met vliegjes en andere gore insecten. Gatverdamme! Je eetlust verdwijnt spontaan. Om 21.00 uur lagen we al uitgeteld op ons matras om vervolgens een nacht niet te kunnen slapen. Eerst hadden de buren keiharde ruzie, vervolgens gingen de bewoners van de hut tv kijken met het volume hard en de rest van de nacht hoorde ik honden blaffen en varkens gillen. Met kleine oogjes gingen we dan ook s’ochtends naar het ontbijt. (Wat dit keer insectloos was!) Na een heerlijk ontbijtje gingen we de scooter al om 8.00 uur op want we moesten nog een heel stuk rijden en we hadden een hoop te doen volgens onze gids. De gids wilde volgens mij gewoon op tijd thuis zijn want hoe leuk en relaxed we de eerste dag reden zo kreeg je de tweede dag het idee dat je een rally aan het rijden was. De weg was slechter dan de dag ervoor en de bochten scherper maar we reden 2x zo hard. Aangezien dit pas de 6de keer op een scooter was is het best een uitdaging om met 50/60 km per uur door de bochten te vliegen. Echt veel omgeving heb ik die dag niet gezien maar ik ben wel een kei geworden om zo hard mogelijk een bocht te pakken. We hadden die dag een aantal stops op het programma. We hebben gezien hoe ze koffie maken van kattenpoep (geloof dat het eigenlijk wezels zijn) , we zijn naar een waterval geweest, happy budha en naar een fabriek waar ze zijde maakten. Best interessant om te zien hoe dat allemaal geproduceerd wordt. Heelhuids (voelde mij kont alleen niet meer) en na een km of 250 kwamen we dan eindelijk aan in Dalat. Accommodatie zoeken was zo gepiept dus douchen en hapje eten. Over Dalat kan ik heel weinig vertellen want heb de straat van het hotel gezien en mijn hotelkamer. Ik moest mijn cv nog steeds afschrijven en ik bleef dit maar uitstellen dus moest verplicht een dag binnen zitten en dat doen. Gelukkig is die af nu en kan ik de boel versturen. Het leukste van Dalat vond ik dat ze daar een plaatselijke wijn hebben en alles wat plaatstelijk is, is goedkoop! Dan snap je natuurlijk wel dat ik het ervan genomen heb. Dit hebben we geweten de dag erna, toen we met een enorme kater gingen tellen hoeveel flessen we nou op hadden.

Na Dalat zijn we met de bus naar Ho Chi Min City gegaan oftwel Saigon! Kotsmisselijk voor een uur of 8 de bus in is geen feestje. Om 13.00 uur zouden we opgehaald worden en naar de bus gebracht worden en toen zijn ze ons vergeten. We moesten toen weer een uur wachten op de volgende bus. De busreis zelf ging ook traag en ik had verwacht rond 18.00/19.00 uur aan te komen dat was nu 23.00 uur geworden. Helemaal gesloopt kwamen we in Saigon de bus uit. Hostel was al gereserveerd door onze Joris dus we konden direct ons bed in. De dag erna was ik nog behoorlijk brak dus ik heb de hele dag lekker in mijn bed doorgebracht. Boekje lezen, films kijken op de bank beneden. Geen fluit gedaan daar maar zo lekker om even op de bank te hangen voor de televisie! Buiten was het snikheet en veel dingen wat er in de stad te zien is gaat over de oorlog. Niet echt mijn ding vandaar ook dat ik vrij weinig van deze stad gezien heb. Lang blijven wilde we gelukkig niet want we hebben nog zoveel dingen te doen en te zien en we hebben niet alle tijd meer helaas.

Volgende bestemming in Mekon Delta wat bestaat uit heel veel rivieren. We hadden van Maaike haar broertje vernomen dat het leuk was als je met een vrachtschip van plaatsje naar plaatsje kon varen en als je geld aan een schipper gaf dat je dan meekon. Goede tip, doen we even! We zijn met de bus naar Ben Tre gegaan en we hadden daar een heel goedkoop, veel te luxe hotel gevonden. Ontbijt, fitnesszaal, zwembad, jaccuzi alles, alles, alles! Omdat we hier toch maar een nachtje bleven en we de dag erna op een smerige boot zouden zitten mag je jezelf soms wel verwennen. Het jammere was dat het ontbijt van 6.00 tot 8.00 uur was waardoor ik veel te vroeg mijn veel te lekkere bed uit moest. Slaapdronken een ontbijtje pakken, omkleden en douchen want we hadden een drukke dag. We moesten langs de kant van de rivier nog een boot regelen. Maaike had een briefje met onze bestemming gemaakt, Joris kan hard fluiten en ik had mijn haren los. Met die 3 middellen gingen we langs de kant van de rivier staan. Hoe we nou dachten dat dit daadwerkelijk ging lukken weet ik niet maar het idee was leuk geprobeerd. Keihard mislukt uiteraard. We hebben vol overgave gefloten, geschreeuwd en gezwaaid naar de boten maar ik denk eerder dat ze dachten dat er een paar doorgeslagen toeristen langs de kant stonden dan dat ze dachten dat wij mee wilde varen. Taxi in rijden totdat we vrachtschepen aan de kant zagen. Niemand spreekt Engels dus met mijn point it boekje en ons briefje met bestemming ging Maaike rondvragen. Keer op keer werden we weer naar een toeristenboot gebracht die je voor een belachelijk bedrag naar plaats van bestemming zou brengen. Na 1,5 uur ons best doen hebben we maar besloten om het op te geven en met de bus naar Vinglongh te gaan. Taxi in naar het busstation. Op het busstation bleek dat er geen bus naar Vinglongh ging. Onze plannen werken niet meer vandaag. Dan maar met de kaart kijken welke bus naar een een ander plaatsje in Mekon Delta gaat en in de Lonely planet opzoeken of het de moeite waard is. Het is uiteindelijk Can Tho geworden. Na een busreis van een uur of 4 zijn we daar aangekomen. Ik heb nog nooit zo slecht gezeten in een bus. Zo slecht dat je er alleen maar om kon lachen. Opgekropt op de achterbank, lees: opgekropt! Mijn knieen konden mijn oren aanraken. We werden in de bus gezet en de bus reed weg en vervolgens hebben ze met alle mensen in de bus een half uur aan de bus staan sleutelen. Voordat we uberhaupt een km gereden had ik al geen kont meer over. Vervolgens werden er nog een stuk of 6 mensen erbij gepropt en we konden gaan. Naast mij zat iemand uit het leger die een eend bijhad. Na 3 uur in de bus moest een meisje voor ons kotsen, die te laat was om het te zeggen dus de mensen die voor haar zaten kregen een verfrissende douche kots over hun rug en in hun haar. Bij elke hobbel knalde je met je hoofd tegen het plafond aan. Geweldig dit soort busritjes! Als je maar heelhuids op plaats van bestemming komt. Can Tho is de grootste plaats van Mekon Delta en er is hier veel meer leven dan Ben Tre. Vanochtend zijn we om 6.00 uur s’ochtends een klein bootje opgegaan om de floating market te zien. Die schijnt het leukst en drukst te zijn voor 8.00 uur s’ochtends. Ook dit was een heel avontuur. De markt was heel druk en een andere boot vaarde tegen onze boot aan waardoor we het met maar 1 peddel moesten toen omdat de andere afgebroken was. Na een hoop geschreeuw en ruzie en getrek gingen we eindelijk verder. Ik kan dat soort taferelen echt niet aan zo vroeg op de morgen. Aangezien ze de rivier als stortplaats voor afval gebruiken zat er elk half uur een plastic tasje vast aan de motor. De floatmarket zelf was leuk om te zien maar had mijzelf er iets anders bij voorgesteld en duurde het net even wat te lang op die boot. Al met al een onwijs relaxte ochtend gehad. Foto’s volgen nog!

Maaike en ik hebben net na 4 weken afscheid genomen van onze Joris. Die zit nu in het vliegtuig terug naar Nederland. Dus we zijn weer met zijn tweetjes. Straks gaan we nog even een rondje doen door Can Tho en morgen gaan we de hele dag reizen. Wij gaan naar Cambodja! We we wilden nog wat langer blijven in Vietnam maar we bleken eigenlijk niet zoveel tijd meer te hebben en we hebben Cambodja en Laos nog. Daar hebben we nu nog iets minder dan een maand voor. Ook heb ik een paar dagen geleden mijn ticket naar Melbourne geboekt! 2 mei is het dan zover dan vlieg ik weg uit Azie naar Australie! Superveel zin in , al zal het wel raar zijn om weer alleen te zijn na een half jaar. Binnenkort ga ik hard mijn best doen voor een baan in Melbourne zodat ik daar direct aan de slag kan met een baan.

Tot in Cambodja!

Kusjes en knuffels,

Arnolda