Op zoek naar een baan in Melbourne

En we zitten inmiddels alweer ruim 2 weken in Melbourne. Het voelt al als veel langer! Het alleen reizen gaat mij goed af, heb al heel veel leuke nieuwe mensen ontmoet in en buiten het hostel.

Na 10 uur wachten op het vliegveld van Kuala Lumpur en 2 vluchten achter de rug stond ik dan eindelijk op de grond in Australie! Het ging niet zonder slag of stoot want bij de paspoortcontrole werd ik er al uitgepikt. Ik had ´van der´ niet op mijn visum gezet, wat er wel op had moeten staan dus ik kon met iemand mee die het ging uitzoeken. Gelukkig was het snel uitgezocht en kon ik verder doorlopen. Ook was ik de gelukkige winnaar om mijn tas te controleren. Ik weet dat er niets inzit wat er niet in mag zitten maar het is echt een hel om mijn backpack in en uit te pakken omdat die veelste vol zit. Ik had een aardige meneer waarvan ik niet alles eruit hoefde te halen en al snel door mocht lopen. Melbourne it is! En wat is het koud!! Warme kleding heb ik een half jaar lang niet nodig gehad dus met een te dunne trui de kou in. Dat was echt wel even afzien. Toen ik in het hostel was aangekomen heb ik mijn spullen gedumpt en ben ik de stad in gegaan om warme kleding te kopen. Toen ik daarmee bezig was werd mij meteen al een baan aangeboden. Jongen op straat sprak mij aan of ik voor een charityfunds wilde werken. Je moet dan zorgen dat mensen donateur worden van een fonds. Het betaalde supergoed dus waarom niet. Op dinsdag zat ik op mijn eerste sollicitatie, best spannend! Uiteindelijk ben ik het niet geworden en was ik daar ook blij om want mijn passie blijft toch kapper zijn. Terug van de sollicitatie direct weer het internet opgedoken om te kijken naar vacatures als kapper. De volgende ochtend werd ik al gebeld of ik die dag langs wilden komen in een salon. Aangezien ik zoveel gestuurd had moest ik weer even zoeken naar waar salon dit was. Het bleek een hele vette salon te zijn dus veel mogelijkheden kon bieden. Helaas zijn ze geen fan van een working holiday visum omdat je dan niet langer dan 6 maanden voor dezelfde baas kan werken en ben ik daardoor dus ook niet aangenomen. Dat was weer een domper! Dan maar weer naar backpackers banen zoeken... Binnen een uur had ik voor de dag erna alweer een sollicitatie gepland staan. Op wat ik had gesolliciteerd wist ik niet, er stond Do you like party? Dus dat zal wel een topbaan voor mij zijn. Vol goede moed dus de dag erna naar de sollicitatie. Keiharde housemuziek stond er aan dus had er vertrouwen in. De baan was elektrische tijd verkopen aan de deur. Als ik een iemand moest aanwijzen waar ik niet vrolijk van word als ze aanbellen zijn zij het wel. Maar ach, ken de mensen hier toch niet en het betaal onwijs goed dus laat ik het een kans geven. Ik was aangenomen en mocht direct in training! Superblij was ik die 2 dagen in de training. Ik had wel hier en daar wat twijfels of ik dit wel echt leuk zou vinden maar daar kom je snel genoeg achter. Het bleek echt verschrikkelijk te zijn. Ik werd aan mijn teamleider gekoppeld ( een jongen van 20 met teveel praatjes). S' ochtends moesten we om 9.30 uur in het kantoor zijn zodat we een uur lang op elkaar onze speech konden oefenen wat je aan de deur moest zeggen. Vervolgens ging je een ruimte in met alle mensen die daar werkten en kreeg je een speech van de eigenaar. Ik had eerder het idee dat ik aangemoedigd werd voor een bokswedstrijd dan dat ik elektrische tijd gingen verkopen, verschrikkelijk. Om een uur of 11 ging je dan met je team in een minibus naar de locatie waar je die dag zou werken. Ik zat in Port Melbourne aan het strand waar alleen maar rijkelui in veel te dure huizen woont. Helemaal mijn type mens, NOT! Om 12 uur werd je daar gedropt en had je 6 uur de tijd om een aantal straten af te gaan. Deden de mensen niet open dan deed je einde van de dag gewoon nog een ronde. Het weer zat niet mee en was regenachtig en vooral heel koud met als gevolg dat ik om 14.30 uur al als een ijsblokje rond liep. De enige gedachte was: Ik haat deze baan, ik wil dit niet, ik wil als kapper werken. Aangezien ik zulke gedachtes wel vaker op een eerste werkdag heb gehad wilde het ik het nog een tweede kans geven en ben ik de dag erna weer heen gegaan. Na die dag ging ik naar huis en wist ik dat ik daar nooit meer terug zou komen, dat heb ik ook niet gedaan. Sales is niets voor mij, in ieder geval niet met als onderwerp energie. De drang om als kapper te werken was weer enorm groot en gingen we weer beginnen met sollicitaties eruit te gooien als kapper. Dan de drempel maar wat verlangen en dan ga ik maar in een knipfabriek werken. Alles beter dan energie verkopen. De dag erna had ik al een email van een van de bedrijven waar ik op gesolliciteerd had. Met weinig hoop ging ik naar de sollicitatie want wat als ze meer weer zouden afwijzen door mijn work holiday visum? De zaak bleek echt ontzettend gaaf te zijn. Het bestaat uit 2 gedeeltes. In het ene gedeelte worden vintage kleding en andere leuke prulletjes verkocht en het andere gedeelte is een kapsalon. Het is echt piepklein maar heel leuk. De eigenaresse zit vol tattoos en is een superhipster maar oooh wat hou ik daar van. Al gauw liet ze blijken dat ze mij in de salon wilden hebben dus de dag erna kon ik een try out doen. Toen ik terug in het hostel was kreeg ik al een sms of ik zondag beschikbaar zodat ze mij dan vast kon inboeken want ze ging er al vanuit dat ik die try out wel door zou komen. Ik heb nog nooit zo´n try out meegemaakt, ik moest haar vriend knippen die een mushroom kapsel had. Met het eindresultaat was ze heel blij, het is een feit ik heb een baan als kapper! Het was altijd al een wens om in een zo´n salon te werken, ik kan mijn geluk niet op! Inmiddels zit mijn eerste werkdag erop en het was zo vet! De klanten zijn echt geweldig, allemaal hipster met de meeste te gekke kapsels en kleuren. Ik sta alleen in de salon want de ruimte is te klein om met zijn tweeen in te staan. Dat was wel even spannend je eerste dag direct alleen staan en ook nog met produkten werken waar je nooit tevoren mee gewerkt heb. Mijn eerste 2 klanten hadden donkerbruin haar en wilde naar zilverblond haar. Geen makkelijke klus maar gelukkig is alles goed gegaan en waren alle klanten tevreden naar huis gegaan! Voorlopig werk ik alleen op vrijdag en zondag maar als het druk genoeg is krijg ik de maandag, dinsdag en woensdag erbij. Ook al is het maar 2 dagen werken ik krijg er toch 400 dollar voor, heel chill! Kan ik mooi mijn accommodatie van betalen en leuke dingen doen. Het is ontzettend lastig om geen geld uit te geven aangezien elke avond wel iemand vraagt of je mee wat gaat drinken waardoor ik nu al 4 avonden op een rij uit ben geweest. Deze week maar rustig aan doen!

Voorlopig is het plan om een aantal maanden in Melbourne te blijven en dan verder het land door trekken. Welke kant ik opga of wat ik wil zien is nog een groot raadsel. Je leert zoveel mensen kennen met allemaal andere plannen dus het is even zien bij wie en wat ik aan ga haken. Stiekem hoop ik op een sponsorship in mijn huidige baan waardoor ik visumverlenging krijg en ik langer kan blijven. Vind het zo leuk hier, wil nog lang niet naar huis!

Tot snel weer!

Knuffels, kusjes

Arnolda